सुक्यो गजाली . . .

          

खुट्याक केलडा . . . !

शाळेतले आम्ही जुने मित्र-मैत्रिणी ४५ वर्षांनी भेटाचे होतो. ती आता काय करते, हेचा रहस्यय उलगडताला होता. मुंबै, पुणा, गोवा असे सगळीकडे विखुरलेले बालमित्र आज म्हातारपणाच्या उंबरठ्यार एकमेकांक भेटाचे आसल्याकारणान, सगळ्यांच्याच मनात हुरहूर वाढलली. 

गेट टूगेदरासाठी चौकूळ फायनल झाल्ला, आयोजनाची जबाबदारी आमच्यार होती. काचसामानाचो ठेको अर्थातच आबा बांबार्डेकरान हौशेन उचललेल्यान! आपली गाडीय तैनात ठेयलल्यान. ती रेल्वे स्टेशनार मुंबैकरांका आणूक जावची होती.

सकाळीच आबाचो फोन, 'नवाच्या ठोक्याक पुतळ्याकडे ये!' पडत्या फळाची आज्ञा मानून मी नवाक पाच मिनिटा असतांनाच पुतळ्याकडे हजर. आबा बरोब्बर नवाक इलो. एक मोठी पिशवी माझ्या हातीत दिल्यान, 'तवसर ह्या काच सामायन सांभाळ, मी चकणा घेवन पाच मिनटात येतय.'

आबा पट्टीचो घेवपी कलाकार आसलो तरी घरात घेना नाय, गाडयेत ड्रायवर आसतांना सोरो बाळगणा नाय ह्या माका ठावक होता. पाच मिनटात येणारो आबा अर्धो तास गायब म्हतल्यार, माका घामटा फुटला. मी नेमको सी सी टिव्हीच्या सामको. पुढ्यात माझी बॅग आणि आबाची पिशवी. पोलिसांका संशय इलो तर मी बाराच्या भावाक! हल्लीच चोरयांड्या दारु वाहतुकीक पोलिसांचो आशीर्वाद, असो लेख लिहिललय. पोलीस डूख धरुन होतेच.

माझा अक्षरश: खुट्याक केलडा झाल्ला. पिशवी सोडूनय जावक येय नाय होता. तितक्यात आबाची गाडी इली, आबा ऐटीत पुढे बसललो. आबाक ठेवणीतले गाळी दिलय मारुन, 'बळी दिवक मीच बरो बकरो गावलय?'

'तुझ्याशिवाय आणखी योग्य इसम कोण? . . तू पत्रकार, तुका कोण पकडतलो?. . शिवाय तू प्रामाणिक, कायय झाला तरी बाटलेची पिशवी नजरेआड करुचय नाय . . आणि तू दारुय पिणय नाय, म्हतल्यार, एखादरी बाटलीय अंदर करुचो प्रश्न नाय!' . . आबाचा तत्वज्ञान आयकान गाडयेतली सगळी बायलमाणसा सुद्धा फिदीफिदी हसली.

उडाणटप्पू