गटारी . . .!
गटारीचो प्रोग्राम आटापल्यार आबा बांबार्डेकार आणि नंदू इन्सुलकार एकमेकाच्या आधारान, घराच्या दिशेन चलत जाय होते. तितक्यात पाठसून एक जीप भरधाव ईली. ड्रायव्हरान कचकचावन ब्रेक मारल्यान.
आबाक वाटला आपल्याच डिपार्टमेंटची जीप! आबा जागच्या जाग्यार तोल सावरीत उभो रवलो. ड्रायव्हरान त्वॉंड भायर काढल्यान.
'अरे, पांडू तू? माका वाटला, आमचे सायेब जीपीन ईले. तू इतक्या रात्रीचो खय चल्लय?' . . . आबान ड्रायव्हराक ओळाखल्यान.
'आबा! तुमका आमचे सायेब गमलले?' . . . ड्रायव्हर.
'होय, मघाशी बारात होते खरे, पण लवकर उठान गेले. आमच्या आधीपासूनच बसलले!' . . . आबान सांगल्यान.
'आता खय सोधतलय ह्या सोरेकाराक? घरात निक्तो पाटार बसललय, तर सायबाची बायल हजर. माका जेवणावरसून उठवन घालयल्यान घोवाक सोधूक! . . . तुमका काय आयडिया आसली तर सांगा!' . . . ड्रायव्हर.
'असा कर! गाडी हयच लाय. हयसून स्टॅंडापर्यत चलत जा आणि चलत ये. जाताना डाव्या सायडीचे आणि येताना उजव्या सायडीचे गटार शोध. नायतरी आज गटारीच आसा, हमखास गावतले बघ!' . . . आबान होलम दिल्यान.
उडाणटप्पू
No comments:
Post a Comment