गजाल एका हाफ चड्डेची !
गरीबीतसून स्वत:च्या जीवार वर इल्ललो आबा बांबार्डेकार, खूप उधळो. तेवक्ता, 'गरीबीत दिवस काढले, आज चार पैशे मिळयतसो मा, मगे खर्च करुक मागेपुढे बघायचा नाय', ह्या तेचा तत्व! सगळे हायफाय वस्तू खरेदी करी.
पेद्रु गोन्साल्विस, तेव्हा गोयात अधिकारी होतो, तेका फिराक गाडी, रवाक घर होता. दरवर्षी ३१ डिसेंबर आणि १ जानेवारीक आम्ही गोव्यात. पेद्रु रेस्ट हाऊस बूक करी. दोन दिवस आम्ही ' किंग मोमो' चो खा-प्या-मजा करा, ह्यो कार्निवल चो संदेश आधीच अंमलात आणू!
एका वर्षी आमका समुद्र किना-यावरचा रेस्ट हाऊस ऐनवेळी गावलला. समुद्रार कुदाचा आसल्याकारणान, हाफ चड्डे खरेदी करुसाठी आम्ही पयले म्हापसा मार्किटात घुसलो. पन्नास रुपयांत हाफ चड्डी! आबा आयकाना, 'फालतू, फूटपाथवरचे चड्डे माका नको. मी दुकानात घेतलय!'
आबा पणजेत एका, रेडिमेड कपड्यांच्या दुकानात घुसलो, पाठोपाठ आम्ही. दुकानातल्या नोकरान हेका शंभर रुपयेवाली हाफ पॅन्ट दाखयल्यान. 'छट, भारीतली दाखया!' . . . आबाची ऑर्डर. तो नोकर आत गेलो, तीनशे रुपये किंमत आसललो खोको आणल्यान. आबाक चड्डी पसंत.
संध्याकाळी समुद्रार जाताना, आम्ही पन्नासवाल्या तर आबा तीनशे वाल्या चड्डेत. जवळपास सारखेच चड्डे. पेद्रु खो-खो हसत सुटलो, 'आबा, नुसतो पैसो आसलो म्हणान काय उपयोग, तू फसलय! हेंची फूटपाथवरची चड्डी दुकानात हाफ पॅन्ट बनता आणि तीच बॉक्सात गेली काय शॉर्ट म्हणून तुझ्या सारख्या अतीशाण्याच्या गळ्यात पडता!'
'म्हणजे ती शंभरवाली मी नाकारलेली पॅंट, त्या नोकरान आतल्या खोलयेत नेवन बॉक्सात भरुन आणल्यान आणि तीनशेक माझ्या गळ्यात मारल्यान?' . . . आबान कपाळार हात मारुन घेतल्यान.
उडाणटप्पू
No comments:
Post a Comment