तू खिंचो? . . . हांव गोयचो . . . !
पेद्रु गोन्साल्विसान मध्यंतरी बेकारीच्या काळात ट्रकार किलींडर म्हणानय काम केल्यान. गोयातल्याच एका पावण्यान तेका एका सरदारजीच्या ट्रकार कामाक लायल्यान. बिचारो पेद्रु मुकाट्यान सगळी कामा करी. सरदारजीचो ट्रक मुंबै-गोवा-मुंबै अशी माल वाहतुक करी.
पयल्या दिवशी गोयात, ट्रकात माल कसो भरतत, वर ताडपत्री कशी बांधतत, ह्या सगळा पेद्रुन व्यवस्थित बघून घेतल्यान. ट्रकात ताटकळत लकने काढीत पेद्रुन एकदाची मुंबै गाठली. सकाळी सगळा आवरुन एक नीज काढल्यान. त्यादिवशी दुपारनंतर गाडी खाली करुन झाली. रात्री ट्रकातच निजलो. बिचा-याक सरदारजीची पंजाबी मिश्रीत हिंदी बोलाक येय ना, आणि सरदारजीक हेची कोंकणी कळा नाय होती.
सकाळी हमालांनी दुसरो माल ट्रकात भरलो आणि ते जावक गेले. सरदारजी आणि पेद्रुन माल व्यवस्थित सेट केलो. ताडपत्री पगळली. पेद्रु ताडपत्रेर वर आणि सरदारजी खाली रस्त्यार रवान ताडपत्री बांधूच्या तयारीत. सरदारजीन दोरखंड ट्रकाच्या हुकाक ताणून, ताडपत्रेर फिरवन घेवच्यासाठी वर पेद्रुकडे फेकल्यान आणि मोठ्यान आराडलो, 'हां, तुम खिंचो!'
पेंद्रुन हातातली रस्शी खाली टाकल्यान आणि आराडलो, 'हांव गोयंचो!'
सरदारजी खालसून परत आराडलो, 'ओये तू खिंचो रे!'
'अरे हांव गोयंचो रे, वाळपोयचो!' . . . पेद्रुचा तुणतुणा सुरुच.
उडाणटप्पू
No comments:
Post a Comment