सुक्यो गजाली . . .

          

          

विदाऊट तिकीट . . . !

दादरच्या फूटपाथावरची बाबीकाकान घेवन दिल्लली चपला पायात मिरयत आबा अख्ख्या दादर फिरलो, शिवाजी पार्क, सेना भवन, शिवाजी मंदिर, कबुतरखाना सगळा फिरासर आबाचे कवळे पाय ज्याम दुखा होते. तेतूरच ता प्लॅस्टिकचा चप्पल जय थय चावा होता. 

तशाच अवस्थेत आबा बाबीकाकावांगडा रेल्वे स्टेशनार इलो. थय घे म्हणान गर्दी. चुकलय तर कर्माक मेलय, ह्या भितीपोटी आबा बाबीकाकाक नजरेआड होवक दिय नाय होतो. बाराणे खर्च झाले म्हणान बाबीकाकाय मनात वैतागललो आसाक होयो.

रेल्वे इली. गर्दीत आबा चिराडलो, पण बाबीकाकान तेका आत ढकलल्यान आणि आपणय घुसलो. आत बसाक जागाच नाय होती. बाबीकाका बोरीवलेक रवा. शेवटपर्यंत दोघय उभे. उतारतांना परत रेटारेटी. बाबीन आबाक ढकलीतच खाली उतरल्यान. चप्पल लागान पायाक इल्ललो फोड ह्या चेंगराचेंगरीत फुटलो. आबाचो पाय जखमेमुळे खूपच दुखा होतो.

 आबा वाकडो वाकडो चला होतो, ता बघून बाबीकाका आणखीनच करवादलो, 'सरळ चलत रव, माका चिकटान चला नको. मी गडबडीत तुझा तिकिट काढूक इसारलसय, ब्रीजार टीसी आसतलो, हय थय बघीत चल्लय तर तेका संशय येतलो. पाठी पाठी माझ्याकडे बघीत चला नको. माझो पास आसा.'

आबाच्या पोटात भितीन गोळो इलो. पण करता काय, बिचारो एका सायडीन, टीसीकडे न बघता चलत रवलो. 

उडाणटप्पू