उडाणटप्पू आबा आणि चोरशिपाई . . . !
वार्षिक परीक्षा संपल्यार रिझल्ट लागासर पंधरवडोभर, आम्ही सगळेच उडाणटप्पू विद्यार्थी दररोज टायमार शाळेत येव. मास्तर पेपर तपासण्यात, रिझल्ट तयार करण्यात बिझी आणि आम्ही उनाडके करण्यात! आबाधुबी, चोरशिपाई खेळान वेळ घालव. दुपार झाली काय भुस्काट मारुक आपापल्या घराक. संध्याकाळी आवाठातल्या सवंगड्यांवांगडा विटीदांडू, नायतर लगोरी!
सकाळची एक टायम शाळा. शाळेत येवची सक्ती नाय. शक्यतो आम्ही येवच नये ही मास्तरांची इच्छा! आम्ही सुरवातीक आबाधुबी आणि नंतर चोरशिपाई खेळू! लपाक निर्बंध नाय होते. आमच्या टिमीत आबा, मी, इलगो, पको आणि पशा.
एकदा आम्ही चोर होतो, आम्ही दडाक जागा शोधी होतो. शाळेच्या मागे आम्ही पळालो, आबान मोठ्ठ्यान उssचू केल्यान. आबान आमका सगळ्यांका एकठय करुन एक आयडिया सांगल्यान, 'दडाया खेका? सरळ घराकच जावया जेवक, बसांदेत शोधीत!' आम्ही पळालो. बिचारो किशा, राणो, पबी आमका शोधीत बसले.
दुस-या दिवशी आमच्यार राज्य. ते पळाले. आम्ही तेंचा 'उचू' आयकला आणि तेंका शोधूच्या भानगडीत न पडता निळूच्या हॉटेलातली साधी आयस्प्रोटा घेतली. खायत, खायत घराक गेलो. आम्ही शोधूक येवची वाट बघून बिचारे कंटाळले आणि भूक आवराना तसे घराक गेले.
उडाणटप्पू
No comments:
Post a Comment