Friday, October 9, 2020

सुक्यो गजाली . . .

गाय - वासरू

         आबाची बायल नाय थयली फटकळ! आबा आणि नंदूची दोस्ती आसल्याकारणान, दोघांच्या बायलेंचाय आपसात बरा पटता असोच सगळ्यांचो समज. पण घराक इल्यार, आबाची बायल नंद्याच्या बायलेच्या नावान शिमगो घाली. 

  ' ती अशीच, आणि ती तशीच; . . . खावन- खावन नुस्ती म्हस कशी झालीसा,' असा म्हणी.

' आसाना, खायना . . . तुझा काय जाता ?' . . . असा म्हणून आबा विषय टाळी.

   मध्यंतरी नंद्याचा चडू परीक्षा संपल्यार, सुटयेर गावाक इला. त्या निमतान नंद्यान, आबाक बायल- पोरांसकट जेवक बलयल्यान.

    रात्री जेवाण झाल्यार, जाता-जाता आबाच्या बायलेन, नंद्याच्या चडवाक आपल्याकडे जेवणाचा आवतण दिल्यान,' गो चिंग्या!
आयतवारा आमच्याकडे जेवक ये ! कोंबो मारया !'

' चिंग्याकच बलयतय, . . .माका नाय?' . . .नंद्याची बायल

' तुका आणखी वेगळा आमंत्रण ख्येका दिवक होया? वासरू इला, काय म्हस आपसुकच येतली !' . . . आबाच्या बायलेन जीभ चावल्याने !

उडाणटप्पू

No comments: