सुक्यो गजाली . . .

श्रीमंती कोकणची !

आबा मध्यंतरी मुंबैक गेल्लो. थय एका कार्यक्रमात त्येची एका श्रीमंत माणसावांगडा ओळख झाली. आबाक घेवन तो एका फाई‌व्ह स्टार हॉटेलात जेवक गेलो.

   चिकन, मासे, सुंगटा खाता खाता आबान त्येका इचारल्यान,

'आपण ह्या, जा काय खातसो; त्येचा बिल साधारण काय‌ जातला !'

' जायत पाच- सहा हजार रुपये !' . . . तो

' काय ?' . . . आबा किंचाळलोच

' किंचाळा नकोत, . .बिल मीच दितलय ! . . . तो

' ता झालाच हो ! . .पण आमच्या कडच्या आर्थिक दृष्ट्या मागासांचा वार्षिक उत्पन्न अठ्ठेचाळीसशे रूपयांपेक्षा कमी आसता. ईबीसी ची सवलत गावता त्येंका !' . . .आबा

' खराच की काय ? . . जगतत कशे ते ? . . परवाडता कसा त्येंका? . . खातत तरी काय ते ?' . . . तो

' दोन टायम पेज- निवळ आणि तोंडाक कातळी !' . . .आबा

' तर मग ते खूपच श्रीमंत म्हणाक होये !' . . .तो

' कशे काय ?' . . .आबा

' ह्या मेनू कार्ड वाच ! . . ह्येच्यातली मुख्य डिश बघ ! . . सगळ्यात म्हाग आसा ती !' . . . तो

' राइस सूप विथ कोकोनट पिस !' . . . आबाचे शब्द घशातच अडकले.

उडाणटप्पू