सुक्यो गजाली . . .

आबाची स्वर्गत

      आबा बांबार्डेकाराच्या तरुणपणातली गजाल. आबाक खूप स्वर्गती येयत. पण आबाक पोरग्याच पसंत पडा नाय.

' आबा अशीच पोरगी नाकारीत रवलय तर म्हातारो जातलय. पोरगी संपतली आणि कोणय गळ्यात पडतला, ता स्विकारुक लागतला.' . . . आमी आबाक समजायला

' काय करु ? प्रत्येकात काय ना काय तरी दोष आसता !' . . . आबा

' आबा ! हयती मास्तरकी सोड.तू काय निर्दोष आसय ?'. . . आमी

   त्याच दरम्यान याक पोरग्या बघूक आमी आबा वांगडा गेलो. आबान पोरग्याक नाव, गाव, जन्मतारीख इचारल्यान. पोरग्यानय त्येच प्रश्न आबाक इचारल्यान.

' जेवाण, मासे, मटण, करुक येता ?'. . . आबा

' होय ! तुम्का येता ?' . . . ता

' नाय ! . . . गाना येता ?' . . . आबा

' होय ! . . . तुम्का ?' . . . ता

' नाय ! . . . शिवणकाम, विणकाम ?' . . .आबा

' येता ! . . . तुमका येता ?' . . .ता

' अगो ! माका जर ह्या सगळा येयत आसता, तर बायल ख्येका शोधतलय होतय !' . . . आबा उठलो !

उडाणटप्पू