सुक्यो गजाली . . .

  सागर  

            आबा बांबार्डेकाराक दुसऱ्यांची मापा काढूची मोठी  खोड! कधी कोणाची त्येच्या रंगावरसून, तर कोणाची त्येच्या शिक्षणावरसून केंड करण्यात त्येका खूपच आनंद वाटा.

    परवा असाच झाला. पेद्रु गोन्साल्विसाच्या आग्रहावरसून आमी त्येच्या मूळ गावाक आरलेक गेलो. रात्रभर धुमशाना घातली. सकाळी समुद्रार कुदलो. समुद्र पाटल्याराक! मजा केली!

     दुपारी जेवन् खावन् आरामात पत्ते कुटीत बसलो आसताना, पेद्रु आपल्या गावाचे फुशारके मारुक लागलो.

' पेद्र्या ! वगीच ख्येका मोठेपणा सांगतय, आमी शहरात मासे खातो, त्येच्यार तुमी जगतास ! खेड्यात काय आसा ? ना धड शिक्षण, ना धंदो ! प्रगती फक्त शहरातच होता ! जरा मोठ्या क्षेत्रात या ! सागरात पोवक शिका !' . . . आबा

   ' आबा ? वाडिक सागर कधी इलो ? तळा मरे ता ! सागर हाय आमच्या पाटल्याराक ! आमकाच सागरात पोवक शिकयतय !' . . . पेद्रुन आबाचा बऱ्यापैकी माप काढल्यान !

उडाणटप्पू