सुक्यो गजाली . . .

फटाक्यांचा विष

  झिल खूपच कळीक इलो म्हणान नंद्या इन्सुलकारान त्येका पेटारे, केपी, फेस्तुल, नारींगणा, भुईचक्रा, बाण, चंद्रज्योत असला कायमाय घेवन दिल्यान. घराकडे येवन तो ह्या सगळा वाजवक लागलो. आवस वैतागाक लागली. परत,परत झिलाचे हात धुवक लागली. झिलय वैतागललो, ' आई, हात परत, परत शे धुताय ?'

' अरे ! विष ता, पोटात जायत तर मराक जायत !' . . .आवस

' बाप रे !' . . .झिल चिंतेत पडलो.

संध्याकाळी नंदू घराकडे इल्यार, तो बापाशिकडे इलो. आवसय पुढ्यात होती .

' बाबा ! आता विषाची भिती नाय !' . . .तो

' कशी रे ?' . . . आवस

' परत परत साबणान हात धुण्यापेक्षा, मी सगळे फटाकेच साबणान धुवन टाकलंय !' . . . तो

उडाणटप्पू