चावदिवसाच्या निमतान पेद्रु गोन्साल्विसाक आबा बांबार्डेकार आणि नंदू इन्सुलकाराचा खास आमंत्रण होता.
सकाळीच पेद्रु बायल पोरांसकट पयल्यांदा आबा बांबार्डेकाराकडे गेलो. थय नंदूय हजर होतो. चकली, चिवडो, लाडू, नेवरे असला काय-माय खाल्ल्यान.
' पेद्र्या ! खावन घे ! हे सगळे पदार्थ आमी घरात करतो. तुमच्यासारखे बाजारातले हाडनो नाय !' . . . आबान फुशारकी मारल्यान.
नंतर आबासकट सगळा लटांबर नंद्याकडे गेला. थयसरय पेद्रु फॅमिलीन परत लाडू, नेवरे, चकली, चिवड्यार हात मारल्यान.
' कसो वाटलो फराळ ?'. . . नंद्याच्या बायलेन पेद्रुच्या बायलेक इचारल्यान.
' बेस्टच ! पण एकत्र बसान केल्यात काय ?' . . . पेद्रुची बायल
' छा ! नाय, कित्याक ? . . . नंद्याची बायल
' चव सारखीच वाटली !' . . . पेद्रुची बायल
' आनंद भुवनात काल खूपच गर्दी होती, पदार्थ खरेदीसाठी !' . . . पेद्रुन माप काढल्यान.
उडाणटप्पू
No comments:
Post a Comment