शाळेत आसताना गणित चुकला म्हणून मास्तरांनी नंद्याक थापट, थापट , थापटल्यानी. वैतागललो नंदो दुपारी घराक इलो. जेवन खावन वायच निजतलो होतो तर आवशिन त्येका मार्किटात आंबे इकुक धाडल्यान,
' बाबांका जेवक पाठय.ते निजान उठान परत येयसर तू आंबे इक! तीनशे रुपये डझनाखाली इकू नको !' . . . आवस
बिचारे नंदू मार्किटात आंबे इकित बसलो. तितक्यात मास्तर येताना दिसले. बाबा दुकानात नाय, त्येचा समाधान वाटला !
मास्तर थेट, त्येच्याकडे इले.
' बाळ नंदकिशोर !' . . . मास्तर लाडात इल्ले. नंदू भिरभिरलो.
' काय दिव मास्तर ?' . . . नंदू
' आंबे कशे लावलस ?' . . . मास्तर
' तीनशे रुपये डझन !' . . . नंदू
' महाग वाटतसत !' . . . मास्तर
' तुमका म्हणून दोनशाक आठ दितय,' असा म्हणीत नंदून मास्तरांच्या पिशयेत आंबे भरल्यान सुद्धा ! मास्तर खुशीत घराक गेले.
उडाणटप्पू
No comments:
Post a Comment