सुक्यो गजाली . . .

सहकार !

      आबा बांबार्डेकाराक फोन कर, कर करून नंदू इन्सुलकार दमलो. आबा कसोच फोन उचलीना होतो. शेवटाक नंद्यान सरळ आबाचा घर गाठल्यान.

' आबा, ए आबा ! काय करतसय काय ? सकाळधरना फोन लायतसय. रिंग होतासा, उचलनसय नाय सो ?' . . . नंदू

 नंदूचो आवाज आयकान आबा भायर इलो.

' काय रे ! मधीच सो ?' . . . आबा

' जरा एक माहिती होयी होती, त्यासाठी फोन करी होतय !' . .

. . नंदू

' अरे ! जरा चिवडो करुक बायलेक मदत करी होतय !' . .  आबा

' असली बायलमानशी कामा कसली करतय ?' . . नंदू

 '  असो काय नंद्या ! आमी एकमेकाक मदत करीतच असतो.    संध्याकाळी माका चकली करूच्यासाठी, ती पीठ मळून

 दितलीसा !' . . . आबा

उडाणटप्पू